BIM Captain – Rob Roef –

Deze week was ik bij een presentatie van Rijn Vogelaar over de Superpromoter. Hij begon echter met het voordragen van een gedicht uit zijn eigen werk dat ik erg mooi vind:

Als jij nu het water was
wat zou je dan zeggen
vrienden ontkleed je
en zwem maar in mij

of zou je naar andere
landen vetrekken
want water kan reizen
water is vrij

zou je gezichten
in wolken herkennen
zou je nog weten
wie ik en wie jij

zou je je golven
op het strand komen leggen
zou je me schrijven
in het zand of in klei

want als jij het water bent
wil ik in je zwemmen
wil ik in je verdrinken
zodat ik ook water kan zijn

dan kunnen wij alles
tot in het oneindige rekken
zoals water stroomafwaarts
naar nergens verdwijnt

Mensen vragen zich wel eens af; “Waar heeft ‘ie Roef nou toch steeds last van? Dat gedoe met die oren, je ziet niets aan hem!”

Nou… ik kan je het volgende over vertellen: Sinds ik me kan herinneren, als kind al, loop ik bij de KNO-arts voor mijn oren. Vroeger werd met enige regelmaat m’n trommelvlies hardhandig doorgeprikt tot ik dat helemaal zat werd en jarenlang met oorontstekingen bleef lopen. Totdat uiteindelijk in de jaren ’90 Tinnitus bij me werd geconstateerd. Tinnitus,  zie het als een ongevraagde onplezierige herrie in je oor! Even later kwam Hyperacusis om de hoek kijken, een onbegrijpelijke kwaal. Ik word namelijk ‘ziek’ van bepaalde geluiden.

Gelukkig heb ik niet alle dagen evenveel last van T en als T niet op bezoek is.. dan blijft H ook weg!

Natuurlijk heb ik vele medicijnen geprobeerd en ook even zo vaak ‘buisjes’ gekregen. Uiteindelijk, omdat het steeds erger werd en ik ook continu hoofdpijn en nog steeds oorontstekingen had, eind 2009 aan beide kanten een mastoidectomie ondergaan. Dit zorgt, simpel gezegd, voor een betere ventilatie van de middenoorholte. Heb ook nu aan beide kanten t-tubes (dat zijn, zeg maar, de afvoerleidingen van mijn slijmvliezen omdat de buis van eustachius niet goed genoeg ventileert). Alles leek in eerste instantie hoopvol maar nu (24 januari 2010) al weer dik 9 weken geëmmer aan mijn rechteroor. Écht geëmmer is het; antibiotica die niet aanslaat, loopoor tot en met, flink gehoorverlies (40dB – steek je vinger maar in je oor, je hoort alles nog maar wel gedempt -), hoofdpijn en concentratieproblemen. Vanmorgen een CT-scan gehad, ik hoop dat daar wat uit gaat blijken. Word er heel moedeloos van. Oja…. na de mastoidectomie heb ik overigens veel last van pijn ‘achter’ mijn oren… Dat schijnt vanzelf over te gaan. Op zich heb ik wel goede vooruitzichten; hoe ouder je wordt; hoe minder productief je slijmvliezen gaan werken. Dus over een jaar of 15 gaat het vast beter met me!!

Enne… als ik m’n (rock)muziek maar hard genoeg zet… dan heb ik nergens last van; Rock on!! \,,/

Gisteren WordPress app op de iPhone gezet. Check.

Tijdens de lange rit door Duitsland viel het me direct op; het zijn steeds weer de Nederlanders die links rijden en de boel ophouden. “Je ziet toch dat ik harder ga en daar zijn ze ‘hier’ toch aan gewend?” waren de eerste gedachten die na het passeren van de grens bij me opkwamen. Hiermee dacht ik me prima te hebben aangepast aan de gebruikelijke manier van doen in het buitenland.

Na enige tijd begon me op te vallen dat er meer nutteloze linksrijders waren dan dat er als Nederlanders te herkennen automobilisten rondreden. Terwijl de rechter rijstrook helemaal leeg was stroopte de linker dicht en omdat rechts inhalen verboden is ontstond er bijna een file van linksrijders.

Er gold op sommige plekken geen snelheidsbeperking en het leek wel alsof iedereen harder wilde rijden dan zijn of haar voorganger. Hierdoor reed uiteindelijk iedereen zachter dan dat er wel een beperking zou hebben gegolden…

Op de terugweg was het later op de dag en was er minder verkeer op de weg dan op de heenweg. Daarom lukte het me om veel harder te rijden dan ik gewend ben. Dit tot grote hilariteit van de 3 puberjongens achterin de auto en even grote ergernis van mijn geliefde. Hetgeen tot resultaat had dat ik snelheid minderde en uiteindelijk eindigde met een goede kruissnelheid. Eén die ik waarschijnlijk ook had gehaald als ik een constante, veel veiliger, snelheid zou hebben gereden.

Het lijkt erop dat sommigen in Nederland net zo aan het BIMmen zijn gegaan als ik ging links rijden in Duitsland. Opgejaagd en omdat dat blijkbaar zo hoort – zonder ervaring – zo hard mogelijk gaan en er na enige tijd achter komen dat je aan de rechterkant beter en veiliger je bestemming had kunnen bereiken.

Ik wens u een behouden reis.