BIM Captain – Rob Roef –

Wat is dat toch met mensen die ik niet begrijp omdat ze woorden gebruiken die ik niet snap? Dat vroeg ik aan een ahitofel maar die gaf me slechte raad. Dus contrecoeur ging ik met tegenzin naar een collega die het me misschien kon uitleggen. Helaas, die collega was niet alleen recalcitrant maar ook nog eens obstinaat dus ik ging ik na lang delibereren onverrichter zake rechtsomkeert.

Ik kan me voorstellen dat u, als lezer van dit stukje, niet alles heeft begrepen maar wél de strekking van bovenstaande alinea heeft meegekregen.

Zo vergaat het menigeen die ik spreek over BIM ook, murw door alle eerdere onBIM horen ze niet écht wat ik zeg. Waarschijnlijk omdat ze wachten op lastige woorden die niet verder worden verklaard als “Symantisch web, clash detection, multiplatformstrategie en parametrische objecten” of vervelende afkortingen als BIR, MVC en EDM.

Pragmatisch als ik ben lees ik over zaken die ik niet direct begrijp heen. Aangezien ik ook erg nieuwsgierig ben zoek ik hetgeen niet duidelijk was soms ook nog wel eens op – op het web – met het gevaar dat ik er helemaal niets meer van begrijp.

Luister; BIM is simpel, vermijd daarom charlatans die proberen te overtuigen met moeilijke woorden en als je echt niet meer weet waar het over gaat dan heb ik – na lang epibreren de perfecte provocatie voor tijdens zo’n gesprek:

“uuuhm…. volgens mij is BIMmen een reciproke interdependentie maar als je het hier niet mee eens bent mag je het zeggen!”

Gegarandeerd dat uw gesprekspartner zich, net als u bij het lezen, even achter de oren krabbelt!

rob roef, augustus 2011

Kent u ze? De consorten op het Griekse vakantie-eiland? Nee? dan heeft u vast de afgelopen maanden onder een steen gewoond!

In de BIM-wereld lopen ze echter ook rond, laat ik ze – in willekeurige – volgorde aan u voorstellen:

Sterretje; stralende verkoper, met eigen publiek. Te herkennen aan een zijn nimmer aflatend enthousiasme anderen te overtuigen van zijn eigen kunnen. Luistert niet naar de klant en geeft graag af op de concurrentie.

Jokertje; BIMmer die graag spierballen laat zien. Is echter klein en dus eigenlijk nog geen echte BIMmer te noemen. Wordt door niemand meer serieus genomen maar omdat hij veel vrienden heeft van vroeger komt hij de winter door.

Barbie; onwetende prospect die overal roept geen verstand van te hebben. Dit klopt ook nog eens volledig. Hoe meer bezoeken aan seminars Barbie aflegt, hoe langer het duurt voordat er wordt geBIMt.

Kabouter; zeer trouwe klant die het erg leuk vindt om te sjansen met BIM-leveranciers. Gaat soms vreemd en heeft daar dan weer spijt van. Keert uiteindelijk altijd terug naar de vertrouwde, verouderde, CAD-omgeving.

Little Princess; ook wel Rupsje Nooitgenoeg genoemd. Blijft informatie over BIM verzamelen totdat ‘ie volledig verzadigd is en zich ontpopt als mooie vlinder. Neemt uiteindelijk de juiste keuze en breekt als enige van het stel door als échte BIM-expert.

Sniper; is de knapste van de klas, dat vind hij vooral zelf. Knap slaat dan niet direct op intellect maar dat hoef je Sniper niet te vertellen. Dat begrijpt hij toch niet. Denkt dat hij als aanbieder van CAD-software door zijn uiterlijk op te poetsen kan gaan BIMmen.

Matsoe Matsoe; een verhaal apart. Denkt de grootste aanbieder in zijn soort te zijn. Loopt qua innovaties altijd achteraan maar (over)schreeuwt graag de groep. Blijkt uiteindelijk geen inhoud te bezitten. Kom je uiteindelijk heel moeilijk van af!

Herkent u zichzelf of iemand anders niet terug? U heeft geluk en kent alleen ‘normale’ BIMmers 😉

rob roef, rob@hoogtij.nl november 2010

Al zolang ik me kan herinneren ben ik een supporter van Feyenoord. Als klein ventje ging ik al met mijn pa en broertje naar het stadion “Waar je zo gezellig zit”. Buiten ballen deden we eerst met de buurman, Bennie Wijnstekers en later, op de lagere school voetbalden we op het grasveld waarna we bij ma Beenhakker (ja inderdaad de vrouw van de toenmalige Ajax-trainer maar in die tijd de moeder van een van mijn vrienden) een glaasje drinken. Toen we wat ouder waren gingen we zelfstandig met de bus naar De Kuip. Na een gewonnen wedstrijd zat je nog wel eens baldadig erg hard achter in de bus te zingen en opende je stiekem de dakluiken… (totdat de chauffeur via de intercom verzocht om deze weer te sluiten, wat je dan weer braaf deed). Het was een leuke tijd. In 1984, ik herinner het me nog als de dag van gisteren werd Feyenoord voor de eerste keer in 10 jaar weer landskampioen. Wat een geweldig team hadden we toen met Joop Hiele, Mario Been, Petur Petersson, Ruud Gullit, Johnny Rep en Peter Houtman zeg…

Mijn vrouw wees me deze week, na het gemopper van mij aangehoord te hebben over de beroerde resultaten van mijn cluppie, op het feit dat ik beter fan kon worden van een andere club. “Dan heb je minder vaak wat te schelden en ben je voortaan op zondag wat vrolijker”. Een argument waar op zich wat in zit maar ik denk dat ik nooit van mijn leven meer bij een andere club zal kunnen horen. Iets wat ik probeerde uit te leggen maar ze kwam met steekhoudende argumenten. Alleen al het feit dat een speler “tijdelijk” bij een club hoort en daarna vertrekt naar de concurrent is iets om over na te denken. Die concurrent kan natuurlijk ook Feyenoord zijn die een speler van een andere club inlijft. Om over trainers maar te zwijgen…

Tussen bovenstaande ervaringen en het werken met software zijn parallellen te trekken. Met de eerste software waar je tijdens je studie mee in aanraking komt blijf je altijd een relatie houden. De software waar je al jaren mee werkt kan weliswaar verouderd zijn maar je blijft geloven dat er betere tijden komen. Soms tegen beter weten in. Medewerkers van bedrijven waar je zaken mee doet verdwijnen naar andere bedrijven maar die volg je natuurlijk niet blindelings.

That reminds me… in 1984 was toen Johan Cruyff ook niet in Rotterdamse dienst??

Wij – Nederlanders – klagen over alles maar doen dat vaak in indirecte vorm… het liefst tegen de personen die niet direct met het onderwerp te maken hebben en er niets aan kunnen veranderen.

Neem als voorbeeld het weer. Niet geheel toevallig want dit jaar volgt na na de warmste winter ooit de warmste herfst ooit en de op twee na warmste zomer ooit. Uitstekende redenen om eens lekker over te klagen. Waarom eigenlijk? Het lijkt me omdat mensen hun ongenoegen gewoon kenbaar moeten maken, mensen willen hun spanningen afreageren. Daarvoor zoeken ze een uitlaatklep. De een gaat sporten, de ander gaat zeuren. Het klagen kan excessieve vormen aannemen, zorgen van mensen op het ene vlak worden afgereageerd op het andere vlak en hoe meer zorgen, hoe meer klagen.

In deze tijden van economische ellende wordt er meer geklaagd dan ooit, dat komt omdat mensen meer problemen hebben en meer ongenoegen moeten afreageren. Onlangs kwam het uiten van ongenoegen tot een vreselijk drama. Tientallen ontevreden jongeren hadden besloten hun ongenoegen af te reageren tijdens een evenement dat eigenlijk een feest had moeten worden.

De verharding van de maatschappij heeft volgens mij ook te maken met het feit dat de mensen steeds vaker ontevreden zijn. Door een grotere welvaart en zijn we met zijn allen steeds sneller ontevreden met wat we hebben, we willen meer, meer, meer en vergeten maar al te vaak dat we het (erg) goed hebben.