Mensen vragen zich wel eens af; “Waar heeft ‘ie Roef nou toch steeds last van? Dat gedoe met die oren, je ziet niets aan hem!”
Nou… ik kan je het volgende over vertellen: Sinds ik me kan herinneren, als kind al, loop ik bij de KNO-arts voor mijn oren. Vroeger werd met enige regelmaat m’n trommelvlies hardhandig doorgeprikt tot ik dat helemaal zat werd en jarenlang met oorontstekingen bleef lopen. Totdat uiteindelijk in de jaren ’90 Tinnitus bij me werd geconstateerd. Tinnitus, zie het als een ongevraagde onplezierige herrie in je oor! Even later kwam Hyperacusis om de hoek kijken, een onbegrijpelijke kwaal. Ik word namelijk ‘ziek’ van bepaalde geluiden.
Gelukkig heb ik niet alle dagen evenveel last van T en als T niet op bezoek is.. dan blijft H ook weg!
Natuurlijk heb ik vele medicijnen geprobeerd en ook even zo vaak ‘buisjes’ gekregen. Uiteindelijk, omdat het steeds erger werd en ik ook continu hoofdpijn en nog steeds oorontstekingen had, eind 2009 aan beide kanten een mastoidectomie ondergaan. Dit zorgt, simpel gezegd, voor een betere ventilatie van de middenoorholte. Heb ook nu aan beide kanten t-tubes (dat zijn, zeg maar, de afvoerleidingen van mijn slijmvliezen omdat de buis van eustachius niet goed genoeg ventileert). Alles leek in eerste instantie hoopvol maar nu (24 januari 2010) al weer dik 9 weken geëmmer aan mijn rechteroor. Écht geëmmer is het; antibiotica die niet aanslaat, loopoor tot en met, flink gehoorverlies (40dB – steek je vinger maar in je oor, je hoort alles nog maar wel gedempt -), hoofdpijn en concentratieproblemen. Vanmorgen een CT-scan gehad, ik hoop dat daar wat uit gaat blijken. Word er heel moedeloos van. Oja…. na de mastoidectomie heb ik overigens veel last van pijn ‘achter’ mijn oren… Dat schijnt vanzelf over te gaan. Op zich heb ik wel goede vooruitzichten; hoe ouder je wordt; hoe minder productief je slijmvliezen gaan werken. Dus over een jaar of 15 gaat het vast beter met me!!
Enne… als ik m’n (rock)muziek maar hard genoeg zet… dan heb ik nergens last van; Rock on!! \,,/
