Het is echt raar maar de dood van Michael Jackson doet me meer dan ik had verwacht. Momenteel ben ik thuis, herstellende van een kleine medische ingreep en heb de tijd om de eerste week van de Tour de France te volgen maar momenteel wordt alles aan de kant gezet vanwege de diverse thema-uitzendingen over the King of Pop. Aan de twee uur durende herdenkingsbijeenkomst die rondom zijn overlijden werd georganiseerd werd een verrassende wending gegeven doordat Michael zelf aanwezig was. Weliswaar in eenzelfde gouden kist als waar we eerder The King of Soul in hebben mogen aanschouwen maar hij was er toch maar! De swingende bijeenkomst die iedereen had verwacht werd door zijn aanwezigheid een soort plechtig afscheid. Intiem met zijn 11-duizend…..
Het past wel in het totale plaatje van Wacko Jacko. Verrassen, shockeren, geniaal musiceren en zich continue anders gedragen dan men van hem verwacht. Geen role-model, geen ideale schoonzoon, geen doorsnee muzikant. Wel iemand die een duidelijke ontwikkeling heeft doorgemaakt, zowel muzikaal, geestelijk als lichamelijk. Over het laatste zijn de nodige grappen natuurlijk wel gemaakt…
Als je de vergelijking maakt tussen muziek en software, waar kan je MJ dan mee vergelijken? Net zoals Jackson zijn er zelfbenoemde ‘besten van de klas’. Maar er zijn ook pakketten die een heel grote schare fans hebben die zich niets lijken aan te trekken van wat anderen doen. Verder zijn er pakketten waar je heel veel verwacht maar die ophouden met bestaan. Ik denk dat we het eerder moeten zoeken in het verrassingseffect en moeten rekenen dat een oude rot ons eerdaags op het verkeerde (of juist goede) been gaat zetten…
Wees gewaarschuwd voor het schokeffect dat dit teweeg gaat brengen!
rob roef, juli 2009
PS er is muzikaal natuurlijk maar 1 echte King. All Shook Up!
